Today is the first advent and we have been busy doing the Christmas decorations. We have put up the advent star in the windows (a Swedish tradition) and lighted the first advent candle. Every Sunday we light one more until Christmas.
Sunday 30 November 2008
Saturday 29 November 2008
Andrzejki
30 November
Andrzejki – A Polish Celebration for Young People
This week we spent afternoons at school because we wanted to learn about our future. On the 30 of November in Poland we celebrate Andrzejki. Each year we have a special party on St Andrew’s Night. It is a special night when you can learn the name of your future husband or a wife. You can also find out what your profession will be. During this night of telling fortune we usually put our shoes in a row across the room. The girl whose shoe touches the door first is going to marry first. We always pour melted wax into a bowl with cold water through the key. You must be very careful! The wax then becomes solid and forms a shape. When you look at it you must guess what object it is and in what profession can you use it. You can also make a wish. Patricia’s shape was like a cat. What does it mean?
"A Room With a View"_11.2008
The view from our window
On Thursday we could see a little snow. On Friday the snow disappeared. The temperature was +10°C.
Friday 28 November 2008
Den Lilla Röda Hönan
Det var en gång en gård och på den gården bodde den lilla röda hönan med sina vänner i en lada. En dag när den lilla röda hönan var ute och gick på gårdsplanen hittade hon några frön av vete.
– Jag kan plantera de här vetekornen, tänkte hon. Men jag behöver lite hjälp.
Lilla röda hönan ropade på de andra djuren på gården:
– Vill ni hjälpa mig att plantera vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Det regnade från molnen och solen sken. Vetet växte och blev långt och gyllene gult. En dag såg den lilla röda hönan att vetet var moget. Nu var det redo att skördas. Lilla röda hönan kallade till sig dom andra djuren på gården och frågade:
– Vill ni hjälpa mig att skörda vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen.
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tog en kniv och skar av allt vetet och sen knöt hon det till en bunt. Nu var vetet färdigt att tröskas. Den lilla röda hönan bar bunten med vete tillbaka till ladugårdsplanen. Den lilla röda hönan ropade på de andra djuren på gården.
– Vill ni hjälpa mig att tröska vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen.
- Om inte ni vill det får jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tröskade vetet hela dagen. När hon var färdig lade hon vetet i en kärra. Nu var vetet klart att mala till mjöl. Men den lilla röda hönan var väldigt trött så hon gick till ladan och somnade.
Nästa morgon hämtade den lilla röda hönan de andra djuren.
– Vill ni hjälpa mig att ta vetet till kvarnen?
– Inte jag, sa grisen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen, Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är för upptagen.
- Om ni inte vill måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon fyllde sin kärra full med vete och gick till kvarnen. Mjölnaren tog vetet och malde det till mjöl. Nu var det klart att användas till att baka en limpa bröd. Nästa morgon hämtade den lilla röda hönan de andra djuren.
– Vill ni hjälpa mig att ta mjölet till bagaren?
– Inte jag, sa grisen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är för upptagen.
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tog den tunga säcken med mjöl hela vägen till bageriet. Bagaren tog mjölet och tillsatte jäst, vatten, socker och salt. Han knådade degen och bakade ut den till en limpa. Sen satte han in brödet i ugnen och bakade det. När brödet var klart gav han det till den lilla röda hönan. Den lilla röda hönan bar det nybakade brödet hela vägen tillbaka till gårdsplanen. Djuren såg lilla röda hönan komma tillbaka med en limpa bröd.
– Vi vill hjälpa dig att äta brödet, sa de.
– Nej, det får ni inte! sa den lilla röda hönan.
Och den lilla röda hönan bjöd in mjölnaren och bagaren att dela hennes utsökta bröd. Men hon var en mycket god vän så till slut gav hon en skiva bröd till var och en av hennes lata vänner. Kanske hjälper de henne nästa gång.
– Jag kan plantera de här vetekornen, tänkte hon. Men jag behöver lite hjälp.
Lilla röda hönan ropade på de andra djuren på gården:
– Vill ni hjälpa mig att plantera vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Det regnade från molnen och solen sken. Vetet växte och blev långt och gyllene gult. En dag såg den lilla röda hönan att vetet var moget. Nu var det redo att skördas. Lilla röda hönan kallade till sig dom andra djuren på gården och frågade:
– Vill ni hjälpa mig att skörda vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen.
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tog en kniv och skar av allt vetet och sen knöt hon det till en bunt. Nu var vetet färdigt att tröskas. Den lilla röda hönan bar bunten med vete tillbaka till ladugårdsplanen. Den lilla röda hönan ropade på de andra djuren på gården.
– Vill ni hjälpa mig att tröska vetet?
– Inte jag, sa grisen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är upptagen.
- Om inte ni vill det får jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tröskade vetet hela dagen. När hon var färdig lade hon vetet i en kärra. Nu var vetet klart att mala till mjöl. Men den lilla röda hönan var väldigt trött så hon gick till ladan och somnade.
Nästa morgon hämtade den lilla röda hönan de andra djuren.
– Vill ni hjälpa mig att ta vetet till kvarnen?
– Inte jag, sa grisen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen, Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är för upptagen.
- Om ni inte vill måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon fyllde sin kärra full med vete och gick till kvarnen. Mjölnaren tog vetet och malde det till mjöl. Nu var det klart att användas till att baka en limpa bröd. Nästa morgon hämtade den lilla röda hönan de andra djuren.
– Vill ni hjälpa mig att ta mjölet till bagaren?
– Inte jag, sa grisen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa kalkonen. Jag är för upptagen.
– Inte jag, sa gåsen. Jag är för upptagen.
- Då måste jag göra det själv, sa den lilla röda hönan.
Hon tog den tunga säcken med mjöl hela vägen till bageriet. Bagaren tog mjölet och tillsatte jäst, vatten, socker och salt. Han knådade degen och bakade ut den till en limpa. Sen satte han in brödet i ugnen och bakade det. När brödet var klart gav han det till den lilla röda hönan. Den lilla röda hönan bar det nybakade brödet hela vägen tillbaka till gårdsplanen. Djuren såg lilla röda hönan komma tillbaka med en limpa bröd.
– Vi vill hjälpa dig att äta brödet, sa de.
– Nej, det får ni inte! sa den lilla röda hönan.
Och den lilla röda hönan bjöd in mjölnaren och bagaren att dela hennes utsökta bröd. Men hon var en mycket god vän så till slut gav hon en skiva bröd till var och en av hennes lata vänner. Kanske hjälper de henne nästa gång.
Mała Czerwona Kurka
Mała Czerwona Kurka
W pewnym gospodarstwie żyła sobie Mała Czerwona Kurka. Mieszkała ze swoimi przyjaciółmi w stodole. Pewnego dnia, przechodząc przez podwórko, Mała Czerwona Kurka. Znalazła ziarna pszenicy.
- Mogę zasiać pszenicę, - pomyślała – ale potrzebuję pomocy.
Mała Czerwona Kurka. Zwołała swoich przyjaciół.
- Kto pomoże mi zasiać pszenicę?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie muszę zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka.
Padał deszcz i świeciło słońce. Pszenica wyrosła dorodna, wysoka i złota. Kiedy dojrzałą, Kurka stwierdziła, że można ją zżąć.
Mała Czerwona Kurka zwołała zwierzęta .
- Czy pomożecie mi zżąć pszenicę? – zapytała
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie muszę zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Wzięła sierp i zżęła pszenicę. Następnie związała ją w snopek.
Teraz pszenica była gotowa do młócenia. Czerwona Kurka zaniosła snopek na podwórze.
– Kto pomoże mi wymłócić pszenicę?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- Jeśli nie chcecie, będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Młóciła pszenicę cały dzień. Kiedy skończyła, położyła pszenicę na wózek.
Teraz pszenica była gotowa, aby zemleć ją na mąkę. Kurka była już zmęczona, więc poszła do stodoły i wkrótce zasnęła. Następnego ranka zawołała:
- Czy pomożecie mi zabrać pszenicę do młyna?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- Jeśli nie chcecie, będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Pociągnęła swój wózek pełen ziarna pszenicy do młyna. Młynarz wziął pszenicę i zmełł na mąkę.
Teraz można było upiec chleb.
Następnego ranka Mała Czerwona Kurka zawołała do przyjaciół:
- Kto pomoże mi zanieść mąkę do piekarza?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka.
Zaniosła ciężki worek mąki do piekarni. Piekarz wziął mąkę, dodał drożdże, wodę, cukier i sól. Wstawił ciasto do pieca i upiekł je. Kiedy chleb był gotowy, dał go Kurce. Mała Czerwona Kurka zaniosła świeżo upieczony chleb do domu. Zwierzęta zobaczyły Kurkę wracającą z bochenkiem chleba.
- Pomożemy ci zjeść ten chleb – powiedziały .
- Nie - odpowiedziała Kurka.
Zaprosiła młynarza i piekarza, aby podzielić się z nimi swoim wspaniałym chlebem. Była jednak dobra, więc w końcu dała kromkę chleba każdemu ze swoich leniwych przyjaciół. Może następnym razem pomogą jej.
W pewnym gospodarstwie żyła sobie Mała Czerwona Kurka. Mieszkała ze swoimi przyjaciółmi w stodole. Pewnego dnia, przechodząc przez podwórko, Mała Czerwona Kurka. Znalazła ziarna pszenicy.
- Mogę zasiać pszenicę, - pomyślała – ale potrzebuję pomocy.
Mała Czerwona Kurka. Zwołała swoich przyjaciół.
- Kto pomoże mi zasiać pszenicę?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie muszę zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka.
Padał deszcz i świeciło słońce. Pszenica wyrosła dorodna, wysoka i złota. Kiedy dojrzałą, Kurka stwierdziła, że można ją zżąć.
Mała Czerwona Kurka zwołała zwierzęta .
- Czy pomożecie mi zżąć pszenicę? – zapytała
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie muszę zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Wzięła sierp i zżęła pszenicę. Następnie związała ją w snopek.
Teraz pszenica była gotowa do młócenia. Czerwona Kurka zaniosła snopek na podwórze.
– Kto pomoże mi wymłócić pszenicę?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- Jeśli nie chcecie, będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Młóciła pszenicę cały dzień. Kiedy skończyła, położyła pszenicę na wózek.
Teraz pszenica była gotowa, aby zemleć ją na mąkę. Kurka była już zmęczona, więc poszła do stodoły i wkrótce zasnęła. Następnego ranka zawołała:
- Czy pomożecie mi zabrać pszenicę do młyna?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- Jeśli nie chcecie, będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka. Pociągnęła swój wózek pełen ziarna pszenicy do młyna. Młynarz wziął pszenicę i zmełł na mąkę.
Teraz można było upiec chleb.
Następnego ranka Mała Czerwona Kurka zawołała do przyjaciół:
- Kto pomoże mi zanieść mąkę do piekarza?
- Ja nie – powiedziała świnka – jestem zbyt zajęta.
- Ja nie – powiedział indyk – jestem zbyt zajęty.
- Ja nie – powiedziała gąska – jestem też zajęta.
- W takim razie będę musiała zrobić to sama – powiedziała Mała Czerwona Kurka.
Zaniosła ciężki worek mąki do piekarni. Piekarz wziął mąkę, dodał drożdże, wodę, cukier i sól. Wstawił ciasto do pieca i upiekł je. Kiedy chleb był gotowy, dał go Kurce. Mała Czerwona Kurka zaniosła świeżo upieczony chleb do domu. Zwierzęta zobaczyły Kurkę wracającą z bochenkiem chleba.
- Pomożemy ci zjeść ten chleb – powiedziały .
- Nie - odpowiedziała Kurka.
Zaprosiła młynarza i piekarza, aby podzielić się z nimi swoim wspaniałym chlebem. Była jednak dobra, więc w końcu dała kromkę chleba każdemu ze swoich leniwych przyjaciół. Może następnym razem pomogą jej.
Malá červená slepička
Byl jednou jeden statek. Ve stodole tam bydlela Malá červená slepička se svými přáteli.
Jednoho dne se slepička procházela po dvoře a našla několik zrníček pšenice.
“ Můžu tu pšenici zaset”, napadlo ji, “ale budu potřebovat pomoc.”
Slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi zaset tuto pšenici?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Tak to tedy musím všechno udělat sama,” řekla slepička.
Vzala zrnka pšenice a zasela je.
Pršelo a pak svítilo slunce.
Obilí vyrostlo a zezlátlo.
Jednoho dne slepička viděla, že pšenice je zralá.
Byl čas ji pokosit.
Slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi pšenici pokosit?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Tak to zase musím udělat sama,” řekla slepička.
Vzala srp a posekala všechnu pšenici. Potom ji svázala do snopu.
A teď byla pšenice připravena na mlácení. Slepička odnesla obilný snop zpět na farmu.
Opět zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi pšenici vymlátit?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Když mi nepomůžete, musím to všechno udělat sama,” řekla slepička.
Celý dlouhý den mlátila pšenici. Když skončila, naložila ji do svého vozíčku.
Teď byla pšenice připravena k pomletí na mouku. Ale slepička byla velmi unavená, takže šla do stodoly a tam ihned usnula.
Další den ráno slepička zavolala na ostatní zvířátka: “ Pomůžete mi pšenici odvézt do mlýna?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Když mi nepomůžete, musím tedy jet sama,” řekla slepička.
A odtáhla svůj vozík plný obilí do mlýna.
Mlynář vzal pšenici a pomlel ji na mouku.
Mouka byla připravená na pečení chleba.
Další den ráno slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi odnést mouku k pekaři?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Musím tedy jít sama,” řekla slepička.
Vzala těžký vak s moukou a nesla ho celou cestu k pekaři.
Pekař si vzal mouku, přidal kvasnice, vodu, cukr a sůl. Pak dal těsto do trouby a upekl. Když byl chléb hotový, dal ho slepičce. Slepička odnesla čerstvě upečený chléb zpět na statek.
Zvířátka uviděla slepičku přicházet zpět s bochníkem čerstvého chleba.
“My ti pomůžeme ten chléb sníst”, řekla jí.
“Ne, vy mi nebudete pomáhat “, odpověděla slepička.
Malá červená slepička pozvala mlynáře s pekařem, aby se s nimi o svůj výborný chléb podělila. Ale protože byla dobrá kamarádka, nakonec dala každému ze svých líných přátel KRAJÍC CHLEBA. Možná jí příště pomohou!
Jednoho dne se slepička procházela po dvoře a našla několik zrníček pšenice.
“ Můžu tu pšenici zaset”, napadlo ji, “ale budu potřebovat pomoc.”
Slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi zaset tuto pšenici?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Tak to tedy musím všechno udělat sama,” řekla slepička.
Vzala zrnka pšenice a zasela je.
Pršelo a pak svítilo slunce.
Obilí vyrostlo a zezlátlo.
Jednoho dne slepička viděla, že pšenice je zralá.
Byl čas ji pokosit.
Slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi pšenici pokosit?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Tak to zase musím udělat sama,” řekla slepička.
Vzala srp a posekala všechnu pšenici. Potom ji svázala do snopu.
A teď byla pšenice připravena na mlácení. Slepička odnesla obilný snop zpět na farmu.
Opět zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi pšenici vymlátit?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Když mi nepomůžete, musím to všechno udělat sama,” řekla slepička.
Celý dlouhý den mlátila pšenici. Když skončila, naložila ji do svého vozíčku.
Teď byla pšenice připravena k pomletí na mouku. Ale slepička byla velmi unavená, takže šla do stodoly a tam ihned usnula.
Další den ráno slepička zavolala na ostatní zvířátka: “ Pomůžete mi pšenici odvézt do mlýna?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Když mi nepomůžete, musím tedy jet sama,” řekla slepička.
A odtáhla svůj vozík plný obilí do mlýna.
Mlynář vzal pšenici a pomlel ji na mouku.
Mouka byla připravená na pečení chleba.
Další den ráno slepička zavolala na ostatní zvířátka na farmě: “ Pomůžete mi odnést mouku k pekaři?”
“ Já ne”, řeklo prasátko, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekl krocan, “ mám moc práce.”
“ Já ne”, řekla husa, “ mám moc práce.”
“ Musím tedy jít sama,” řekla slepička.
Vzala těžký vak s moukou a nesla ho celou cestu k pekaři.
Pekař si vzal mouku, přidal kvasnice, vodu, cukr a sůl. Pak dal těsto do trouby a upekl. Když byl chléb hotový, dal ho slepičce. Slepička odnesla čerstvě upečený chléb zpět na statek.
Zvířátka uviděla slepičku přicházet zpět s bochníkem čerstvého chleba.
“My ti pomůžeme ten chléb sníst”, řekla jí.
“Ne, vy mi nebudete pomáhat “, odpověděla slepička.
Malá červená slepička pozvala mlynáře s pekařem, aby se s nimi o svůj výborný chléb podělila. Ale protože byla dobrá kamarádka, nakonec dala každému ze svých líných přátel KRAJÍC CHLEBA. Možná jí příště pomohou!
Wednesday 26 November 2008
The interactive board
It was a historic event in our school. Thanks to the Comenius grant we bought a movable interactive board. Everybody wanted to go to the "board". It's just like a computer game! Only Marcin complained that the magic of white chalk was disappearing.
Monday 24 November 2008
The weather today
It´s snowing, it´s cold, it´s windy, it´s dark, it´s about minus 6 degrees and it´s cloudy. We have problems with the electricity (power cut).
Sunday 23 November 2008
LOGO
Ten projekt został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej.
Projekt lub publikacja odzwierciedlają jedynie stanowisko ich autora i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w nich zawartość merytoryczną.
Tento projekt byl realizován za finanční podpory Evropské unie.
Za obsah publikací (sdělení ) odpovídá výlučně autor. Publikace (sdělení) nereprezentují názory Evropské komise a Evropská komise neodpovídá za použití informací, jež jsou jejich obsahem.
Projektet genomförs med ekonomiskt stöd från Europeiska kommissionen.
För uppgifterna i denna publikation (som är ett meddelande) ansvarar endast
upphovsmannen. Europeiska kommissionen tar inget ansvar för hur dessa uppgifter kan komma att användas.
This project has been funded with support from the European Commission.
This publication [communication] reflects the views only of the author, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.’
Projekt lub publikacja odzwierciedlają jedynie stanowisko ich autora i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w nich zawartość merytoryczną.
Tento projekt byl realizován za finanční podpory Evropské unie.
Za obsah publikací (sdělení ) odpovídá výlučně autor. Publikace (sdělení) nereprezentují názory Evropské komise a Evropská komise neodpovídá za použití informací, jež jsou jejich obsahem.
Projektet genomförs med ekonomiskt stöd från Europeiska kommissionen.
För uppgifterna i denna publikation (som är ett meddelande) ansvarar endast
upphovsmannen. Europeiska kommissionen tar inget ansvar för hur dessa uppgifter kan komma att användas.
This project has been funded with support from the European Commission.
This publication [communication] reflects the views only of the author, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.’
Monday 17 November 2008
To have good friends
To have good friends, you must be a good friend.
http://www.goodcharacter.com/YCC/BeingFriends.html
http://www.goodcharacter.com/YCC/BeingFriends.html
Sunday 16 November 2008
Friday 14 November 2008
The friendship week
We have friendships week this week to learn to be better friends. We have danced today. We learned a kind of jive in different tours. In Sweden we call it "bugg". All in the 7 th grade tried to dance the "bugg". Some students thought it was easy and some thought it was hard. Later this afternoon we are going to dance with grade 8 and 9 and we will listen to the school choir.
Thursday 13 November 2008
Wednesday 12 November 2008
11/11
11/11 Polish Independence Day
On November the 11th Poles celebrate Independence Day. In the past the Polish Kingdom was one of the largest country in Europe. In 1795 Poland disappeared from the map of Europe for 123 years. Three powerful neighbours divided Poland into three parts. There was no Polish school and Polish pupils could not speak Polish. However, Poles never forgot about their country. They organised uprising but they lost each time. The end of the World War I was the best opportunity for regaining independence. The Commandant Josef Pilsudski symbolises the fight for independence. On November 11, 1918 the Polish Republic was declared.
Since then Poles who live in Poland and all over the world celebrate Polish Independence Day. President, Sejm and Senat speakers, members of the government and others state officials attend a gala change of guards at Warsaw’s Tomb of the Unknown Soldier. People watch a military parade with participants wearing military uniforms from years 1918-1945. Independence Day Celebrations take place throughout the country. Each school organises a special assembly. Students sing patriotic songs and recite poems.
Tuesday 11 November 2008
The First Loaf of Bread
Dozynki
This school year we have a new English book. In October we learnt about celebrations and festivals all over the world. We read about the Quebec Winter Carnival, festivals in Thailand, China and the USA.
I would like to tell you about Dozynki harvest festival. It is a Polish festival which takes place all over Poland in September. Before the festival women bake the first loaf of bread and weave a wreath from mixture of wheat, rye, and wild flowers.
On that day Polish families in villages get together to celebrate the end of the harvest season. People wear traditional costumes and during the procession they take bread and wreaths into the church to be blessed. They believe that bread symbolises farmers’ hard work. Then the host of harvest festival gets the bread and shares it among people. Later in the afternoon people dance and sing. Everyone has a great time. The Poles are proud of this festival.
Ola and Sandra
Sunday 9 November 2008
Kalmar FF
A historical moment! For the first time ever our football team
Kalmar FF won the Swedish league! Tomorrow we are going to celebrate them the main square in Kalmar!
Friday 7 November 2008
Wednesday 5 November 2008
Barcelona
Today we are having a fantastic English lesson. We are reading letters from our new friends who live in Barcelona, Spain. We are doing projects and sending them to Barcelona.
Tuesday 4 November 2008
Helge on the farm
I spent a weekend on a farm. People here work very hard this time because the fields and gardens are getting ready for the winter. It is extremly warm here, nearly 20 degrees Celsius!! I helped with picking nuts and met new friends - rabbits. Many families have rabbits as household animals, not pets.
Halloween in Dub 3
I was a bit scared to meet all those monsters in school corridors, so I had to hide behind a pumpkin and rest a bit. There was a globe nearby and I started planning my another trip, this time to Poland. As I could see, it is a short way!
Halloween in Dub 2
On Friday 31st October I visited two classes. It was scary! So many witches and monsters.......Children here do not go trick or treat but have parties at some schools, play games and wear masks. Also some of the teachers had masks.
Halloween in Dub 1
I was surprised to see that in Dub school the boys from 9th grade make Halloween tea for a whole school. And it was really good, with lots of fresh fruit!
I was surprised to see that in Dub school the boys from 9th grade make tea for a whole school. And it was really good, with lots of fresh fruit!
Czechy_29
We had great fun in Dub nad Moravou. We played and worked, worked and played. We were invited to celebrate the 18th birthday as well as 70th birthday. We played badminton, computer games or matches. We enjoyed watching Czech TV programmes and films. We also rode a horse. We gave the highest marks to all activities organised by the Czech partners. Unfortunately it was time to say Goodbye! to our Czech and Swedish friends. Luckily we will be happy to say AHOY! in May 2009. So see you soon!
Czechy_28
We were surprised how many beautiful churches you can see in Czech republic. The Polish priest in the Czech church is a good example of Europe without borders.
Czechy_27
Základní škola a Mateřská škola Dub nad Moravou is much older and smaller than Polish but it has a very nice atmosphere. "A Slice of Bread" project can be seen everywhere: in classes and corridors.
Subscribe to:
Posts (Atom)
